5 augustus 1983, vondeling Dennis Wauters, Maastricht
Limburgsch Dagblad, 6 augustus 1983: "Moeder achterhaald. Baby te vondeling gelegd in Maastricht"
MAASTRICHT — In Maastricht is donderdagnacht een pas geboren baby te vondeling gelegd. Het kind, een jongetje, werd aangetroffen in het struikgewas langs de Generaal Hobbsstraat in de woonwijk Wyckerveld. Kort na de vondst kon de moeder worden achterhaald. Zowel de baby als de ongehuwde moeder (30) verblijven thans in het ziekenhuis St. Annadal.
Even over half twee die nacht hoorden buurtbewoners hevig geschrei van een baby op straat. Gezien ook het ongewone tijdstip werd op straat poolshoogte genomen. In het struikgewas ontdekten buurtbewoners een baby, naakt en met duidelijke tekenen dat het kind pas geboren was. Een van de buurtbewoners nam de boreling onmiddellijk mee naar huis. De inmiddels gewaarschuwde politie schakelde de DGD in, die de baby per ambulance naar het ziekenhuis St. Annadal overbracht.
Na enig politioneel speurwerk kon even later de in de omgeving wonende moeder - een 30-jarige gescheiden vrouw - worden achterhaald. Zij bleek er zowel psyschisch als fysiek zo slecht aan toe dat ook zij onmiddellijk naar het ziekenhuis werd overgebracht.
Het Vrije Volk, 30 augustus 1983: "'Ik wist niet, dat ik in verwachting was'. Marij vecht om haar baby met Kinderbescherming"
Van onze verslaggever LAURENS BORST. MAASTRICHT — Wanhopig vecht de 30-jarige Marij Wouters uit Maastricht voor het 'officiële' moederschap over haar eigen zoontje Dennis dat ze drie weken geleden, kort na zijn geboorte, in een onbezonnen daad van angst en paniek te vondeling legde, vlakbij haar huis.
Nog geen tien minuten later vonden de buren de pasgeboren baby in de struiken. Op het moment dat Marij zich realiseerde wat ze had gedaan en laar zoontje spoorslags wilde binnenhalen, lag Dennis al in de couveuse van het Sint Annadal-ziekenhuis in Maastricht. Daar ligt hij nog steeds. Buiten de couveuse intussen én kerngezond. De natuurlijke moeder en de Raad van Kinderbescherming zijn over de boreling inmiddels een emotioneel 'getouwtrek' begonnen. Wie het gevecht zal winnen, staat nog allerminst vast. Marij Wouters verzorgt Dennis vier keer per dag. En hoewel in het huis van zijn grootouders al een complete kinderkamer is ingericht, mag Dennis niet met zijn moeder mee. In het allergunstigste geval mag Marij misschien met Dennis naar een tehuis voor ongehuwde moeders. Daar moet ze dan aan de Raad voor de Kinderbescherming bewijzen dat ze „emotioneel in staat is om voor haar eigen zoontje te zorgen". Het is echter ook mogelijk dat Marij in de toekomst alle zeggenschap over haar eigen kind zal verliezen. Wie is Marij Wouters en waarom legde ze haar pasgeboren baby te vondeling?
Maastrichtenaar Dries de Jong heeft zich opgeworpen als de "ombudsman" die Marij wil helpen bij haar strijd om het behoud van haar moederschap. De Jong: „Marij heeft in het verleden een huwelijk gehad met een man die haar regelmatig mishandelde. Voortdurend werd ze door hem lastig gevallen. Uiteindelijk ontfermden haar ouders zich over Marij en namen haar bij hun in huis. Ze ontmoette later een man, de "vader" van Dennis, met wie ze een tijdje omging. Zonder het te beseffen raakte Marij zwanger van hem. Tot de avond van de bevalling wist Marij niet dat ze een kind moest krijgen. Ze is iedere maand voor de bevalling gewoon ongesteld geworden en door haar nogal zware figuur had ze niet in de gaten dat haar buik steeds dikker werd. In de nacht van vier op vijf augustus kwamen plotseling de weeën..."
Dan vertelt Marij zelf verder: „Mijn ouders lagen al te slapen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik raakte volledig in paniek. Niemand merkte echter wat in huis en binnen een uur had ik helemaal in mijn eentje m'n eerste bevalling achter de rug. Uit angst dat mijn vader me op straat zou zetten besloot ik op dat moment het babytje buiten te leggen. Zonder verder over de gevolgen na te denken — in een soort trance — legde ik Dennis buiten naakt in de struiken. Later bleek dat mijn vader helemaal niet kwaad op me was. Toen ik echter na een paar minuten besefte wat ik had gedaan en het kindje weer binnen wilde halen, was het al door de buren gevonden en aan de politie overgedragen."
In het politierapport staat dat de baby onderkoeld was tot 32 graden, dat het zes pond woog en niet mishandeld was. In de couveuse werd Dennis een tijdje ter observatie gehouden. Intussen was de politie er snel achter wie de moeder was en ook Marij werd naar hetzelfde ziekenhuis overgebracht om behandeld te worden. Al na korte tijd kreeg Marij, die zelf ook twee weken in het ziekenhuis moest blijven, haar baby te zien en mocht ze hem verzorgen. Er werd haar niets verteld over het ontnemen van haar moederschap.
Als Marij weer helemaal is opgeknapt en het ziekenhuis mag verlaten, blijkt dat ze de baby niet mee mag nemen. Wel kan ze — om te bewijzen dat ze om haar kindje geeft — vier maal per dag naar het ziekenhuis reizen om Dennis te verzorgen.
"Ik vind dat pure onzin", sputtert Marij, "Dennis hoeft helemaal niet in het ziekenhuis te liggen. Hij blaakt van gezondheid. Nu moet ik iedere dag vier keer op en neer met de bus. Bi] elkaar moet ik per dag een paar uur reizen. Dat is toch belachelijk voor iemand die net drie weken geleden is bevallen. Mijn ouders en ik zijn met z'n allen prima in staat om het kind te verzorgen. We wonen in een groot huis en hebben alle spullen al gekocht."
Binnen enkele weken buigt de Maastrichtse rechtbank zich over de definitieve "toewijzing" van Dennis. Vandaag heeft Marij een gesprek met de Raad van de Kinderbescherming. Ze zal voor de keuze worden gesteld: óf de Raad zoekt een pleeggezin óf Marij gaat met het kind naar een tehuis voor ongehuwde moeders. Als dan blijkt dat Marij goed voor het kind kan zorgen, mag ze hem misschien in de toekomst wel mee naar huis nemen.
Marij Wouters: "Ik snap het niet. Het komt wel vaker voor dat pas bevallen vrouwen merkwaardige dingen doen. Ik had een volledige black-out. Nu ben ik weer opgeknapt en kan Dennis uitstekend thuis verzorgen. Zo'n tehuis is helemaal niet nodig.
De Raad voor de Kinderbescherming wil niet op het gesprek dat vandaag plaats heeft vooruitlopen. "Het gaat om een ernstige zaak. Emotioneel valt het niet mee om te verwerken dat je je eigen kind te vondeling hebt gelegd. We willen dat proces goed in de gaten houden," aldus P. Gerris, van de Raad in Maastricht.
Het Vrije Volk, 31 augustus 1983: "'Ik wist niet, dat ik in verwachting was'. Marij vecht om haar baby met Kinderbescherming"
MAASTRICHT — Marij Wauters (30) uit Maastricht mag haar zoontje Dennis, dat ze drie weken geleden in een vlaag van wanhoop te vondeling legde, voorlopig niet thuis verzorgen.
Dat heeft de Maastrichtse Raad voor de Kinderbescherming gistermiddag beslist. Dennis moet In het Sint Annadalziekenhuis in Maastricht blijven. In ieder geval tot 9 september, de datum waarop de rechter beslist of Dennis al dan niet definitief aan de Raad voor de Kinderbescherming zal worden "toevertrouwd".
"Ik ben diep teleurgesteld," zei een gebroken Marij gisteren, na een anderhalf uur durend gesprek met haar advocaat bij de Kinderbescherming. Marij: „Ze zeiden dat ik nog blij mocht zijn dat ik mijn kind mag opzoeken. Eigenlijk, vertelden ze, had de officier van Justitie mij poging tot moord ten laste willen leggen. Dat is verschrikkelijk om te horen als je in een panieksituatie hebt gehandeld. "Ik had Dennis zo graag thuis willen verzorgen. Nu gaat het een slepende kwestie worden."
Eerder deze week liet officier van Justitie mr. M. van Bughem uit Maastricht al voorzichtig doorschemeren "dat de kans dat de rechter Dennis straks aan zijn eigen moeder zal toevertrouwen uiterst gering" is. "Het is vrijwel zeker dat de Raad voor de Kinderbescherming definitief de zeggenschap over het babytje krijgt. Die moet dan maar verder kijken wat het beste is voor Dennis," aldus de officier.
Zoals Het Vrije Volk gisteren meldde legde Marij Wauters haar pasgeboren zoontje Dennis op 5 augustus in een onbezonnen daad van angst en paniek voor haar deur te vondeling. Marij was ten onrechte bang geweest dat ze door haar vader uit huis gezet zou worden met de baby. Bovendien was de bevalling voor iedereen, inclusief Marij zelf, als een volslagen verrassing gekomen. Marij was tot de geboorte gewoon iedere maand ongesteld geworden en had, als toch al zwaarlijvige vrouw, niets van een gewichtsvermeerdering gemerkt. Toen op 5 augustus 's avonds laat opeens de weeën begonnen en Dennis een uur later was geboren, besloot Marij hem in paniek te vondeling te leggen. Enkele minuten later, toen ze besefte wat ze had gedaan, was Dennis al gevonden door de buren en naar een ziekenhuis gebracht. Sindsdien verzorgt Marij haar baby vier keer per dag in het ziekenhuis, en mag ze hem niet meenemen. Volgens haar belangenbehartiger Dries de Jong, was Marij gisteren na het gesprek met de Raad "volkomen van de kaart". "Ze moet boeten voor iets dat haar nauwelijks kwalijk genomen kan worden. Nu mag ze in het gunstigste geval na 9 september met haar zoontje naar een tehuis voor ongehuwde moeders. Ze zal echter lang in onzekerheid moeten blijven hoelang dat duurt voor ze misschien zelf weer zeggenschap krijgt. Ze is voor het blok gezet, want als ze weigert naar het tehuis te gaan, wordt Dennis aan een pleeggezin toegewezen."
Gynaecologen van het Sint Annadalziekenhuis, door wie Marij en Dennis zijn behandeld, wilden gisteren geen commentaar geven op de medische verklaarbaarheid van het feit dat Marij bleef menstrueren tijdens de zwangerschap en de paniekreactie na haar bevalling. Zonder direct op de Maastrichtse zaak in te willen gaan zei een Rotterdamse gynaecoloog van het Zuiderziekenhuis echter: "Het komt wel vaker voor dat vrouwen die hun zwangerschap 'verdringen', langer blijven doormenstrueren." "Net zo goed als vrouwen die Juist wel in verwachting willen raken, maar het niet zijn, soms stoppen met de menstruatie. Wij kennen hier In het ziekenhuis echter alleen gevallen van vrouwen die een maand of drie blijven doormenstrueren. Het zal echter ook wel eens zijn voorgekomen dat het nog langer duurde."
Limburgsch dagblad, 6 september 1983: "Moeder vecht voor haar zoontje"
MAASTRICHT - Een moeder vecht om haar kind... Om Dennis, een lief baby'tje van amper een maand. Een vondeling feitelijk. Het jongetje werd namelijk 's nachts in het struikgewas langs de Generaal Hobbsstraat - ergens in de woonwijk Wyckerveld - schreiend, naakt en pasgeboren gevonden. Spruit èn moeder: ten prooi gevallen aan een wanhoopsdaad.
Moeder Marij Wauters berouwt diep haar paniekerige, dus volstrekt ondoordachte handeling. Zij wil met alle geweld haar kind terug. Die nacht door haar toch in struiken neergelegd opdat het spoedig zou worden gevonden... De Raad van de kinderbescherming echter heeft zich over Dennis ontfermd. De rechterlijke macht, de Voogdijkamer met name, weegt en wikt komende vrijdagmorgen de gevolgen van een buitensporige, trieste daad. Juridische raadsman mr. P.Vos: „Uiteraard behoudt de moeder alle rechten op haar kind. Waar het om gaat is aan wie het kind voorlopig zal worden toevertrouwd. In het belang van de feitelijke dagelijkse verzorging van de baby".
Advocaat mr. Vos zegt letterlijk: „Die vrouw heeft in een hel geleefd. Haar panische daad mag in haar verdere leven niet onder haar neus gewreven blijven worden...". Die daad. Ingegeven door pure radeloosheid. Marij Wauters wordt er nu (nog) naar beoordeeld. Hoewel zij uitroept: „Het is mijn kind. Ik wil het bij me hebben". Kort vóór, tijdens en onmiddellijk na de bevalling was Marij overtuigd dat zij eenzaam, door iederéén verlaten, op de wereld was. Een waanidee achteraf bezien. Ouders, buren staan pal achter haar. Burgerraadsman Dries de Jong legde contact tussen moeder en advocaat. Met als resultaat, overleg met de Raad van de Kinderbescherming. Begripvol beraad, zo blijkt. Hoewel Marij's wanhopige daad door de rechter nog rijpelijk beoordeeld zal dienen te worden.
De feiten die leidden tot een handeling boordevol vertwijfeling: Marij Wauters' verhouding met een getrouwde man blijft niet zonder gevolgen. Zij raakt in verwachting. Haar zwangerschap blijft voor iedereen verborgen. Onmiddellijk nadat zij haar eerste kind ter wereld heeft gebracht, meent Marij dat zij haar ouders - bij wie ze inwoont - van de geboorte onwetend moet laten. Door haar hoofd flitsen wilde gedachten over toorn van vader en moeder. Gegrepen door angst vreest zij uit huis gezet te worden. Physiek aangedaan, psychisch wankel proportioneert zij „de schande" tot onwezenlijke verhoudingen. In paniek neemt zij het pas geboren mensje -haar zoontje- op, loopt de trappen af, het huis uit en legt het „ergens" in de struiken langs de nachtelijke straat. Verdoofd strompelt zij terug het huis binnen. Haar moeder schiet door het gestommel wakker. Zij staat op, ontmoet haar dochter, schrikt. Een aangrijpende gebeurtenis raakt op punt van ontknoping. Inmiddels heeft een buurvrouw de vondeling al gevonden en hebben gealarmeerde politiemannen de kerngezonde baby naar het ziekenhuis vervoerd. Niet lang daarna wordt ook de moeder, erg verzwakt, er opgenomen.
Mr. Vos: „Onmiddellijk nadat Marij Wauters de gevolgen van haar daad kon overzien, wilde zij haar kind terug en er zelf voor zorgen. Zij was weer tot rust gekomen. Mede geholpen door de grote steun van onder andere haar ouders, hulp waaraan zij in haar onmeetbare wanhoop zo getwijfeld had". Veertien dagen ongeveer verbleef moeder Wauters in het ziekenhuis. Daar verzorgde zij liefdevol haar baby. Trots op haar eerste zoontje. Zij leefde in de veronderstelling dat zij het mee naar huis mocht nemen, maar thuis in de Generaal Hobbsstraat keerde zij alléén terug. Op last van het Openbaar Ministerie droeg de Raad van de Kinderbescherming de feitelijke verantwoordelijkheid over Dennis. Marij Wauters moest accepteren dat haar kind in het ziekenhuis achterbleef. Een hard gelag. Een forse schaduw over, in weerwil van een menselijk drama, toch duidelijk ontluikend moedergeluk. Dagelijks nu bezoekt Marij enkele keren haar zoontje. Dagelijks óók verteerd door onzekerheid. "Ik wil mijn kind terug. Het is toch van mij??...".
Zij, haar ouders, burgerraadsman Dries de Jong, advocaat Vos wachten nu op de uitspraak van de rechter. Mr.Vos: „Dat verwacht ik veertien dagen na de overigens besloten zitting van de rechtbank". Er is overigens nog geen sprake van dat er pleegouders ten tonele zullen worden gevoerd. Bekeken zal namelijk worden wanneer de gesteldheid van Marij Wauters' gemoed èn de omstandigheden het toelaten dat deze moeder haar kind zelf kan verzorgen en opvoeden. Per slot van rekening heeft zij ééns haar kind te vondeling gelegd. Zij het dan dat dit gebeurde in een onwezenlijke situatie.
De panische daad van destijds waar niet zo maar aan voorbij gegaan kan worden. Daarom sprak mr. Vos dan ook over een observatieperiode, waarin de moeder onder toezicht van de Raad van de Kinderbescherming, kan tonen dat zij voor de dagelijkse feitelijke verzorging van haar kind volledig in staat is. Marij Wauters acht zich daar nu al toe in staat. „Het is toch mijn kind!". Zij lijkt zich vergist te hebben in haar medemensen. Zij staat niet eenzaam, door iederéén verlaten, op de wereld. Zij krijgt hulp, steun en raad waarop zij niet gerekend had. Haar gevecht om Dennis zo vlug mogelijk voorgoed bij haar te krijgen, lijkt er wat makkelijker door. Zegt mr. Vos: „Men mag natuurlijk ook niet uitvlakken dat deze vrouw genoeg emoties heeft moeten ondergaan. De medewerking die zij thans in familiaal verband ondervindt, doet haar erg goed....". Ergens in Maastricht wacht een moeder ongeduldig op haar kind. De herinnering aan een boze nacht zal, als Dennis bij haar zal zijn, hopelijk langzaam vervagen...
Limburgsch Dagblad, 7 september 1983: "Kinderbescherming Akkoord. Moeder en kind weer bij elkaar"
MAASTRICHT - Gistermorgen heeft de Raad van de Kinderbescherming bepaald dat Marij Wauters met ingang van vandaag samen met haar zoontje Dennis mag wonen in het jeugdcentrum Bonieweide bij Maastricht. Burgerraadsman Dries de Jong heeft zich in de voorbije weken ingezet om de moeder, die in een vlaag van paniek haar baby te vondeling had gelegd, weer te herenigen met haar kind. Gistermiddag zei hij opgelucht: „Het menselijke verhaal in het Limburgs Dagblad heeft bij de beslissing zeker een rol gespeeld. Overigens is het de rechter die vrijdag een definitieve uitspraak doet in deze kwestie, maar ik heb goede hoop dat Marij vanaf nu bij haar Dennis kan blijven. Dat is ook het beste voor moeder en kind.
Het Vrije Volk, 8 september 1983: "Sprankje hoop voor Marij en Dennis"
MAASTRICHT — De Maastrichtse Marij Wouters (30) heeft een sprankje hoop gekregen dat ze haar zoontje Dennis dat ze vier weken geleden in een depressieve bui te vondeling legde en kwijtraakte aan de Kinderbescherming, tóch mag houden.
De één maand oude baby is gisteren van het Annadal-ziekenhuis in Maastricht overgebracht naar het opvangtehuis Borneweide in Meerssen. Vandaag mocht Marij ook naar het tehuis en bij haar kind intrek nemen. „Maar er is nog niks definitiefs gezegd", aldus de blije ouders van Marij vanmorgen. Vrijdag zal de Maastrichtse rechtbank beslissen of Dennis aan de moeder wordt toevertrouwd of aan de Raad voor de Kinderbescherming toevalt. Marij had haar pasgeboren zoontje begin augustus in een onbezonnen daad van angst en paniek te vondeling gelegd. Haar bevalling was voor iedereen, inclusief voor Marij zelf, ais een 'volslagen verrassing gekomen en ze vreesde ten onrechte, vanwege de baby, door haar vader uit huis te worden gezet.
De Telegraaf, 8 september 1983: "Moeder mag voorlopig met vondeling naar tehuis"
Van onze correspondent. MAASTRICHT, donderdag. Het drama waarbij de 30-jarige ongehuwde moeder Marij W. in de nacht van 5 op 6 augustus haar pasgeboren baby volledig in paniek te vondeling legde in de bosjes aan de Generaal Hobbsstraat te Maastricht, lijkt voor haar tot een voorlopige oplossing te zijn gekomen. In afwachting van een gerechtelijk oordeel vrijdag a.s., zal zij vandaag samen met haar baby Dennis haar intrek nemen in opvangtehuis Borneweide in Maastricht.
Marij is die bewuste nacht thuis in alle eenzaamheid bevallen. Haar ouders, bij wie ze inwoont, wisten nergens van. Uit angst voor de reactie van haar ouders heeft de vrouw met de pasgeboren baby het huis verlaten om het iets verderop in de bosjes te leggen. Nadat de buren daarop de baby ontdekten, werd deze onmiddellijk door de toegesnelde politie naar het ziekenhuis gebracht. De volgende dag besefte Marij pas goed wat ze had gedaan. Ze wilde haar kind Dennis terug en is dagelijks naar het ziekenhuis gegaan om de kleine te verzorgen. Maar Dennis was al onder toezicht van de Raad van Kinderbescherming gesteld. Uiteindelijk werd overeengekomen moeder en kind onder te brengen in Borneweide. De rechter zal vrijdag uitmaken of Marij het kind mee naar huis mag nemen of dat ze voorlopig onder toezicht van de Kinderbescherming Dennis in Borneweide mag verzorgen.
Het Vrije Volk, 10 september 1983: "Moeder Marij blij: er is weer toekomst"
MAASTRICHT — Grote vreugde en opluchting bij moeder Marij Wauters (30) nu ze weer reden heeft om in de toekomst van haar en haar zoontje Dennis te geloven. De Maastrichtse hoorde gistermiddag voor de rechtbank in haar woonplaats, dat de kans groot is, dat ze over zes maanden in de ouderlijke macht wordt hersteld.
Marij legde haar vier weken oude baby bij zijn geboorte in een vlaag van paniek te vondeling, op een plek vlakbij haar ouderlijk huis. Toen ze luttele uren daarna spijt kreeg van haar daad, was de zuigeling al door de buren naar een ziekenhuis gebracht, waar hij onmiddellijk onder verantwoordelijkheid van de Kinderbescherming viel. De wanhopige moeder heeft sindsdien alles in het werk gesteld om de autoriteiten ervan te overtuigen, dat ze Dennis écht wil en hem ook kan verzorgen. De rechtbank is gevoelig gebleken voor de zorgzaamheid waarmee Marij haar kind daarna heeft omringd. Onder toezicht van de Raad voor de Kinderbescherming worden Marij en Dennis zes maanden ondergebracht in het tehuis voor ongehuwde moeders Borneweide in Meerssen. Verloopt daar alles naar wens, dan bekijkt de rechtbank alsnog of Dennis mee naar huis mag. Een uitspraak die alle betrokkenen in deze emotionele affaire tevreden stemt „Marij is blij," zo zei gistermiddag haar steun en toeverlaat in deze moeilijke weken, Dries de Jong: „Ze kan nu op haar gemak een half jaar bij Dennis zijn en in die periode bewijzen dat ze capabel genoeg is om de jongen op te voeden. En dat zal haar lukken, daar ben ik absoluut zeker van!"