19 maart 1990, vondeling, Nistelrode
De Telegraaf, 22 maart 1990: "Pasgeboren baby in bos gevonden"
NISTELRODE, donderdag
Naar nu pas bekend is geworden, is in de bossen bij het zwembad Achter de Berg in het Brabantse Nistelrode maandagavond een pasgeboren baby gevonden. De moeder, die zich later bij de politie meldde, is - evenals haar kind - in een ziekenhuis opgenomen. Beiden maken het goed. De politie in Heesch, die de toedracht en achtergronden van de zaak onderzoekt, wil over de affaire geen nadere informatie verschaffen.
Politie.nl, 14 november 2018: "Blog: Vondeling"
Fer van Haren | Het is een frisse droge vrijdagmiddag, ergens begin november in de jaren ’80, als mijn collega en ik de melding krijgen dat er bij het oude zwembad een baby’tje is gevonden. Een wandelaar, die op dat moment zijn hond uitliet, had het kindje opgemerkt en de politie gebeld.
Als we op de plek zijn gekomen zie ik in het gras en onkruid een meisje liggen. Het baby’tje maakt zacht geluid dus het leeft gelukkig nog. Het is een heel raar gezicht; er ligt een naakt kindje in het gras met de navelstreng en nageboorte er nog aan.
Het eerst wat ik doe is het baby’tje oppakken en in mijn dienstjack stoppen om het te verwarmen. Daarna ga ik met het kindje onder mijn jas in de politiebus zitten. Via de meldkamer krijgen we door dat er een ambulance onderweg is. Het meisje is stil en ik krijg het behoorlijk benauwd. Stel je voor dat er iets gebeurt met dat kind? Zit ik daar met dat kleine weerloze meisje in mijn armen. In die tijd bestond de uitrusting in de surveillanceauto’s slechts uit een mobilofoon, een bezem, een schep, gele wasco, een meetlint en wat pionnen. En als je geluk had een oude paardendeken.
De ambulance arriveert en het kindje wordt aan de zorg van de ambulancebroeders toevertrouwd. Ze gaat in een couveuse mee naar het ziekenhuis. De wandelaar legt een verklaring af en dan gaan we naar het bureau op zoek naar enig aanknopingspunt dat naar de moeder van het meisje kan leiden.
Er is geen enkel aanknopingspunt, ook collega’s weten niets te bedenken. Dan gaat opeens de telefoon: een wat onzekere jonge vrouwenstem vraagt of er bij het oude zwembad een baby is gevonden. Sociale media waren er in die tijd nog niet, dus dit incident was nog niet tot de lokale gemeenschap doorgedrongen.
De plaatselijke postcommandant neemt het telefoongesprek over en gaat met de jonge vrouw in gesprek. Met veel tact weet hij haar aan de lijn te houden en meer informatie uit haar boven te krijgen. Ze vertelt zelfs wie zij is. Dan sluit de cirkel zich en hebben we contact met de jonge moeder. Het is een meisje van nog geen twintig die na vermoedelijk een carnavalspleziertje onbedoeld zwanger is geraakt en zich geen raad wist.
Ze komt uit een gezin met een behoorlijke maatschappelijke status. Al die tijd heeft zij met haar geheim rondgelopen en stond zij er alleen voor. Zij is, toen ze ging bevallen, in paniek naar de plek bij het oude zwembad gegaan en heeft daar helemaal alleen haar kindje gekregen. Wij worden dan ook verzocht om niet meer over het vondelingetje te spreken en er gepast mee om te gaan. Mond houden dus.
Jaren later hoor ik, bij toeval, dat de moeder van die jonge vrouw en de oma van het baby’tje bij ons in het dorp woont, zelfs vlakbij. De oma is weduwe, de tijden zijn veranderd. Ik denk er lang over na en besluit om naar haar toe te gaan. Ik word bijzonder hartelijk ontvangen en vertel haar dat ik als politieman de eerste was die haar kleindochtertje in zijn armen heeft genomen. Op haar beurt vertelt ze mij dat alles helemaal goed is gekomen. Dat de moeder en de biologische vader elkaar toch weer hebben gevonden, al weer jaren gelukkig getrouwd zijn en het meisje inmiddels een leuke tiener is geworden.
Door mijn bezoek aan de oma kon ik deze ervaring na al die jaren mooi afronden. Soms ben je als politieagent nieuwsgierig naar de afloop van een gebeurtenis, hoe alles voor betrokkenen verder is gegaan. Je bent op een heftig moment in hun leven in contact met ze gekomen en hebt gedaan wat je op dat moment kon doen. Ik heb in mijn politieloopbaan veel meegemaakt, maar deze ervaring behoort tot de mooiste.