30 maart 1973, babylijkje jongetje, Laag Keppel
Leeuwarder Courant, 31 maart 1973: "Lijkje van gewurgde baby gevonden in bos"
LAAG KEPPEL — Gisteravond omstreeks kwart voor zes is in de bossen bij Laag Keppel door spelende kinderen het lijkje gevonden van een baby. Het jongetje moet kort na de geboorte zijn gewurgd. De rijkspolitie stelt een onderzoek in.
Het Vrije Volk, 31 maart 1973: "Babylijkje gevonden"
(Van een onzer verslaggevers) LAAG KEPPEL — Spelende kinderen hebben gisteravond, in de bossen van Laag Keppel het lijkje van een enkele uren oude baby (een jongetje) gevonden. De baby was gewurgd.
De Telegraaf, 3 april 1973: "Meisje (17) wurgt baby na geheime bevalling | Uit angst voor ontdekking"
Van een onzer verslaggevers. LAAG KEPPEL, dinsdag. Uit angst voor ontdekking van haar zwangerschap heeft een l7-jarig meisje uit Laag Keppel haar pasgeboren zoontje gewurgd. De jonge moeder werd gearresteerd en legde zondagavond een volledige bekentenis af. Nadat zij haar kind vorige week thuis moederziel alleen ter wereld had gebracht, kneep zij het de keel dicht. Vervolgens stopte zij het levenloze lichaampje in een plastic tas, die zij verborg tussen de struiken op het landgoed van Kasteel Keppel. Met wat zand, bladeren en takken wiste zij de sporen van haar daad uit. Spelende kinderen ontdekten vrijdagavond de boodschappentas met de lugubere inhoud. De ouders van de jonge vrouw waren niet van haar zwangerschap op de hoogte. Patholoog-anatoom dr. J. Zeldenrust van het Gerechtelijk Laboratorium in Den Haag constateerde zaterdagmiddag dat het jongetje was gewurgd. Het heeft slechts enkele ogenblikken geleefd.
De Telegraaf, 7 april 1973: "Corry begroef haar wanhoop | Tragedie van radeloze kindmoeder"
door HENNY KORVER. ARNHEM, zaterdag. Pas drie weken na haar bevalling werd het gruwelijke geheim van een 17-jarig meisje uit het Gelderse Wehl ontsluierd. Niemand in haar naaste omgeving had ooit gemerkt, dat ze zwanger was. Niemand wist dat ze in de ouderlijke woning in het diepste geheim een kindje had gebaard en het baby'tje onmiddellijk daarna met een zakdoek had gewurgd. Niemand vermoedde, dat ze drie weken een lijkje verborgen hield.
Eind vorige week deden spelende kinderen in de bosrijke omgeving van kasteel Van Pallandt in Laag-Keppel een lugubere vondst. In een kuil vonden zij een plastic boodschappentas met een griezelige inhoud. Ze dachten dat het een dood konijntje was en waarschuwden hun ouders.
Bekentenis
Twee dagen later werd Corry, zoals we haar zullen noemen, aangehouden en deed zij een onthutsende bekentenis. Pas toen werd duidelijk hoe lang dit meisje met haar afschuwelijke geheim had rondgelopen. Pas toen besefte haar naaste omgeving, hoe lang zij in een onbeschrijflijke hel van angst en onzekerheid had geleefd. Tot dan had niemand iets vermoed. Zelfs Corry's ouders hadden niets opvallends aan hun dochter gezien. Of... wilden het niet zien.
Argwaan
Corry's ouders dachten, dat hun dochter na de geheime bevalling ziek was. Nadat ze weer hersteld was, kreeg het meisje van haar huisarts te horen, dat ze weer normaal mocht gaan werken. Op dat moment nog steeds geen vleugje argwaan: met Corry leek alles weer o.k. Als zij haar kindje wat zorgvuldiger had verstopt, zou ze nu waarschijnlijk weer gewoon aan het werk zijn geweest als verpleegster in een tehuis voor gehandicapte kinderen in Laag-Keppel. Toch was haar volledige bekentenis een enorme opluchting. Ze zei: „Ik ben blij, dat ik eindelijk van de tergende spanning verlost ben. Ik heb er vreselijk veel berouw van en wil beslist voor mijn daad boeten". Na haar aanhouding kreeg het ongehuwde moedertje een gastvrij onthaal bij adjudant A. Warntjes van de Rijkspolitie in Laag-Keppel, die zelf het onderzoek in deze mysterieuze zaak had geleid. Zij mocht enkele dagen in het gezin van de politieman op verhaal komen. De Raad voor de Kinderbescherming heeft Corry voorlopig in een pleeggezin elders in Nederland geplaatst in afwachting van de juridische afwikkeling van de zaak. Hoewel er volgens de wet maximaal een zeer lange vrijheidsstraf voor zo'n delict staat, zal dit op Corry waarschijnlijk niet van toepassing zijn, omdat ze nog minderjarig is. Bovendien: de achtergronden zijn tè tragisch. De wetgever heeft trouwens honderd jaar geleden al erkend, dat moeders hun kindje onder invloed van uitzonderlijke angst kunnen doden en heeft bepaald, dat de straf in zo'n geval aanzienlijk lager dient te zijn.
Drijfveer
Angst is ongetwijfeld de drijfveer van Corry's weerzinwekkende daad geweest. Extreme angst en radeloosheid brachten haar ertoe haar zwangerschap en de geboorte van haar kindje ten koste van alles geheim te houden. Zij is de oudste van vijf kinderen uit een keurig, streng katholiek gezin. Enkele jaren geleden was er eens een incidentje met een vriend en toen hadden de ouders er bij Corry goed de schrik ingejaagd voor nieuwe liefdesavontuurtjes. Toch kreeg ze weer een vriend en daar bleef het niet bij: ze werd ook zwanger van hem. Na vier maanden stapte ze naar haar huisarts in Wehl. Toen deze bevestigde dat zij in verwachting was, zocht ze handig een uitweg om de adviezen van haar dokter en de kansen op ontdekking van haar zwangerschap te ontwijken. Ze solliciteerde bij een inrichting in Laag-Keppel en werd aangenomen met de belofte, dat ze ook een kamer in het tehuis zou krijgen. Hierdoor kreeg ze de mogelijkheid zich met een andere huisarts in verbinding te stellen. Tegen hem zou Corry echter met geen woord over haar zwangerschap hebben gerept. Ze zei, dat ze normaal menstrueerde en ze kreeg pilletjes voor bloedarmoede.
Beroerd
Corry had intussen de vriendschap met de aanstaande vader van haar kindje verbroken. De avond vóór de bevalling bezocht ze — ogenschijnlijk opgewekt — met een vriendin de kermis in Beek. Toen ze de ochtend daarna de eerste weeën kreeg, vroeg ze haar moeder de dokter te waarschuwen "omdat ze zich zo beroerd voelde". In de periode dat de moeder de arts bezocht, schonk Corry het leven aan een gave baby en bracht het kind in haar radeloosheid om het leven. Ze deed het lijkje in een plastic boodschappentas en verborg het in een kast. Toen enige tijd later de arts en haar moeder aan Corry's bed verschenen, hield ze zich van de domme. De dokter kon geen duidelijke diagnose stellen en liet haar in een ziekenhuis opnemen Daar bleef ze twee weken, zonder dat de behandelende geneesheren de bevalling konden vaststellen.
Afgelegen plek
Corry keerde kerngezond naar huis terug en bracht de lugubere boodschappentas enkele dagen later naar haar kamer in het tehuis, waar het lijkje nog een week verborgen bleef, tot ze het tenslotte op een afgelegen plekje bij het mooie kasteel neerlegde. Corry had misschien zóveel affectie met haar baby, dat ze er geen afstand van kón doen. Toen het kindje gevonden werd, zat de zakdoek nog om het halsje. Het verbijsterende verhaal van het 17-jarige meisje uit Wehl is typerend voor de wanhopige omstandigheden, waaronder jaarlijks tientallen moeders in Nederland zich van hun pasgeboren baby's ontdoen. De vraag die onverbiddelijk rijst: kunnen zulke drama's voorkomen worden? Daarover zegt dr. mr. J. A. Nota, lector aan de Rijksuniversiteit in Leiden: "Ik ben ervan overtuigd, dat het aantal delicten in elk geval zal verminderen als het te vondeling leggen van kinderen gelegaliseerd zal worden. Daarop heeft de KVP destijds al in de Tweede Kamer aangedrongen. Het is van groot belang dat er mogelijkheden gecreëerd worden, dat moeders die uit angst geen raad weten met hun baby, hun kindje straffeloos en met inachtneming van anonimiteit bij ziekenhuizen kunnen afgeven. Er zou dan tevens een termijn van drie maanden aan verbonden moeten worden, waarin de moeder toch nog op haar beslissing kan terugkomen".
Voorkomen
Mejuffrouw Verbeek van het Bureau voor Hulpverlening aan Niet-Gehuwde (Aanstaande) Ouders: „Het valt me op dat onze hulpverlenende organisaties nog veel te weinig bekendheid genieten onder de meisjes, die thuis niet met hun problemen voor de draad durven komen. Er zou veel onheil voorkomen kunnen worden, als die vrouwen eerder de weg naar onze instellingen wisten te vinden". Over de reusachtige communicatieproblemen tussen ouders en zulke meisjes zegt ze: "Het is vaak verbijsterend te merken, dat tal van ouders niet met hun kinderen over seksuele zaken willen of durven praten. Ze gaan er vanuit: "Dat leren ze automatisch op school wel", maar door zulke opvattingen ontstaat er dikwijls een grote verwijdering tussen de ouders en hun kinderen".
En de ouders van Corry? Hun eerste reactie op het rampzalige nieuws: "Hadden we dat geweten, dan hadden we best voor het kindje willen zorgen".
Omroep Gelderland, 30 maart 2021: "Koos vond ooit een babylijkje, nu wil hij Sem Vijverberg helpen met zijn verhaal"
LAAG-KEPPEL - Alle aandacht voor de dode baby Sem Vijverberg brengt Koos Gloudemans exact 48 jaar terug in de tijd. Als kind uit Laag-Keppel vond hij op 30 maart 1973 eveneens een babylijkje in het bos. Speciaal voor baby Sem staat hij nog een keer stil bij zijn verhaal.
De twee zaken vertonen opvallend veel gelijkenissen. Niet alleen speelden ze allebei in de Achterhoek, beide keren werden de lijkjes gevonden door spelende kinderen. En ook ging het twee keer om een jongetje, dat kort naar zijn geboorte door geweld om het leven was gekomen. In Doetinchem lag het kind vastgevroren in een rietkraag, in Laag-Keppel groeven kinderen het op in het bos.
Hut graven
Eigenlijk heeft hij dat nooit meer tegen iemand gezegd, beseft Gloudemans. Op die bewuste dag in 1973 was hij met vriendjes een oude, ondergrondse hut aan het 'revitaliseren'. Toen hij een schep in de grond zette, stuitte hij op een boodschappentas. Op het eerste oog een onschuldige vondst, tot de toen 9-jarige Koos er voorzichtig met de schep op sloeg. "Ik kan me nog herinneren dat we in de buurt hebben aangebeld, toch uit een soort van paniek", vertelt hij. Twee dagen nadat zijn ouders de politie inschakelden, bekende de 17-jarige moeder van het kind dat ze haar pasgeboren zoon uit radeloosheid om het leven had gebracht.
Onbedoeld zwanger
Over deze tragedie schreef De Telegraaf in 1973 dat Corry, zoals de radeloze kindermoeder werd genoemd, uit een streng katholiek gezin uit Wehl kwam. Nadat ze onbedoeld zwanger raakte van haar vriend, solliciteerde ze bij een inrichting in Laag-Keppel, waar ze een eigen kamer kreeg. Corry bracht de baby kort na een stiekeme bevalling om en deed het lijkje in een plastic boodschappentas. Nadat ze die een tijdje in haar kamer verborg, legde ze de tas met de dode baby op een afgelegen plek in het bos. Daar deden Koos en zijn vrienden al snel de lugubere vondst.
Voor het 17-jarige meisje voelde haar volledige bekentenis als een enorme opluchting. Gloudemans hoopt dat zijn verhaal over deze 'old case' kan bijdragen aan een oplossing in de 'cold case' rond Sem Vijverberg. Want dat is het grote verschil tussen zijn vondst en die in Doetinchem: na 15 jaar tast de politie daar nog in het duister over wat er is gebeurd. "Ik weet het natuurlijk niet, maar het zou me niets verbazen als er nog een iemand als Corry is in de Achterhoek die hetzelfde leed met zich meedraagt. Misschien dat dit ervoor kan zorgen dat die persoon of iemand uit de omgeving zich alsnog meldt", zegt Gloudemans.
Volgens de nu 56-jarige inwoner van Hoevelaken is het de aanleiding om voor het eerst in zijn leven echt even stil te staan bij 30 maart 1973. Al wordt hij er bij elk nieuws over een babylijkje weer aan herinnerd, zoals begin deze maand na de vondst van een de resten van een baby in 's-Heerenberg. "Maar het is niet dat ik elke keer als zoiets gebeurt helemaal van slag raak. Dat gebeurt wel als ik ergens langs fiets waar kadavers liggen. Die geur, die zit nog altijd ergens in mijn hersenen."